Forma określona norweskich rzeczowników
Zaczynając naukę norweskiego możesz zastanawiać się, o co chodzi z tą określonością rzeczownika. Nie da się tego wyjaśnić w dwóch zdaniach, bo jest to cały, duży dział norweskiej gramatyki. Ale już teraz możesz poznać zasady tworzenia tych form, które nie są takie trudne.
Z czasem będziesz poznawał coraz więcej zasad dotyczących rzeczownika. Zaczniesz lepiej rozumieć, kiedy używamy form określonych, a kiedy nieokreślonych. Ale żeby móc z nich korzystać, trzeba poznać ich tworzenie.
W tym ćwiczeniu przećwiczysz przemianę rzeczowników z formy nieokreślonej na określoną oraz dowiesz się, kiedy używamy rodzajników den, det, de.
Konstrukcja
Liczba pojedyncza
Formę określoną stworzysz poprzez dodanie końcówek -en, -a, -et do rzeczownika.
en bil – bilen
ei avis – avisa
et hus – huset
Gdy rzeczownik kończy się na literę -e, z reguły ulega ona redukcji. To znaczy, nie zostawiaj ee w końcówce.
en hage – hagen
ei kvinne – kvinna
Wyjątkiem są słowa jednosylabowe zakończone na samogłoskę. W nich, trzeba zostawić podwojone e.
en skje – skjeen
et tre – treet
Liczba mnoga
W liczbie mnogiej, do wszystkich rodzajów dodajemy tę samą końcówkę -ene.
biler – bilene
aviser – avisene
hus – husene
Jest kilka wyjątków, z którymi mogłeś się już spotkać. Są to słowa et barn oraz et bein. W ich przypadku dodajemy końcówkę -a w liczbie mnogiej.
barn – barna
bein – beina
Rodzajniki określone
Każdy rodzajnik nieokreślony ma swój odpowiednik w formie określonej:
en – den
ei – den
et – det
Dodatkowo, w liczbie mnogiej też jest rodzajnik określony. Zauważ, że nie ma on swojego odpowiednika w formie nieokreślonej.
liczba mnoga – de
Pamiętaj: det czytamy [de], a de czytamy [di].
Kiedy używamy rodzajników określonych?
W wielu przypadkach nie będziesz potrzebował rodzajnika określonego. Jednak, gdy rzeczownik jest poprzedzony przymiotnikiem, rodzajnik jest niezbędny:
ei kvinne – kvinna
ei pen kvinne – den pene kvinna
kvinner – kvinnene
pene kvinner – de pene kvinnene
Gdy nie ma przymiotnika, używasz samego rzeczownika. Gdy dodajesz przymiotnik, musisz też dodać rodzajnik określony. Pomyśl o tym, jak o klamrze, która obejmuje wszystkie przymiotniki związane z rzeczownikiem. Przymiotniki muszą być w środku tej klamry.
Korzystając z powyższych wskazówek, rozwiąż ćwiczenie.
Ćwiczenie
Uzupełnij zdania używając formy określonej. W niektórych przykładach będzie też potrzebny rodzajnik określony.
- Jeg vil gjerne kjøpe den fine sofaen som er på loppemarkedet.
- Men kona mi sier at den er for dyr.
- Vi skal sjekke de andre markedene i Oslo.
- Jeg håper at vi snart finner det beste tilbudet.
- Julen kommer fort og vi vil gjerne ha de nye møblene tidlig.
- Vi skal bytte det utslitte bordet og sofaen.
- Så kommer den spesielle tiden av vinteren.
- Kjæresta mi skal lage en skikkelig fest for den nærmeste familien.
- Vi skal sitte i den romslige stua og spise den deiligste maten.
- Den blir den fineste dagen i året.
Tłumaczenie
- Chętnie kupiłbym tę świetną sofę, która jest na pchlim targu.
- Ale moja żona mówi, że jest zbyt droga.
- Sprawdzimy inne markety w Oslo.
- Mam nadzieję, że niedługo znajdziemy najlepszą ofertę.
- Święta zbliżają się szybko i chcielibyśmy mieć nowe meble wcześnie.
- Wymienimy zużyty stół i sofę.
- Potem przyjdzie ten wyjątkowy czas zimy.
- Moja ukochana przygotuje porządne przyjęcie dla najbliższej rodziny.
- Będziemy siedzieć w przestronnym salonie i jeść najpyszniejsze jedzenie.
- To będzie najlepszy dzień roku.
Twój komentarz
Komentarze:
Brakuje mi u was tłumaczeń w przykładów jeśli rozwijacie jakieś zagadnienie np ” ei kvinne- kvinna ‘ Oczywiście można sobie można tego poszkać w słownikach , ale dla was to pikuś a mi – początkującemu- zajęło by to o wiele więcej czasu a z mojego punktu widzenia – ułatwia mi to zrozumienie przedstawianego zagadnienia . To takie luźne spostrzeżenie , ogólnie jestem strasznie że trafiłam właśnie do Was- genialny blog i genialna inicjatywa : )
Jeśli mogę prosić to właśnie proszę o tłumaczenie słówek jakiś używacie z norweskiego na polski :) PIĘKNIE DZIĘKUJE !
Oczywiście staramy się tłumaczyć jak najwięcej (w kategorii Zaczynam), jednak czasem decydujemy się zostawić słowa po norwesku, bez tłumaczeń, by skupić się na gramatyce. Dzięki temu jest czyściej, a słowa, które sama przetłumaczysz zapamiętasz na dłużej. Wiem, że na początku nauki, wszystko jest nowe i masę czasu zabiera wertowanie materiałów i słowników. Ale każda spędzona ze słownikiem chwila to krok do przodu. Trzymamy kciuki za Twoje postępy.
Strasznie zadowolona – za szybko myślę a za wolno piszę i mi uciekło :)
W 9 zdaniu wyraz “spise” jest bez “å”, bo też się odnosi tak jakby bezpośrednio do “skal”?Dobrze rozumuję? :p
Dobrze rozumiesz. Vi skal sitte og (vi skal) spise… – są to dwa zdania złożone współrzędnie. W drugim zdaniu można pominąć osobę i czasownik, jeśli są takie same.
Cześć,
Chciałam zapytać o następującą rzecz
Mam zdanie z czytanki z książki do norweskiego: ” Går det buss direkte til Namsos”?
Zastanawiam się czemu w zdaniu jest użyte “det”???
bo ja to rozumiem tak, że jeżeli autobus to po norwesku ” en buss” to zdanie to powinno wyglądać tak: “Går den bussen til Namos”? lub “Går en buss til Namsos?”
Nierozumiem tego. Czy mogłabym prosić o podpowiedz?
Jest to zdanie przedstawiające. W twierdzeniu brzmiałoby: Det går (en) buss til Namsos.
Det w tym przypadku nie odnosi się do autobusu. Pełni ono funkcję podmiotu (zastępczego).
Mam pytanie odnośnie rodzajnika nieokreślonego: widzę czasami różne rodzaje przy tym samym rzeczowniku. Np ei lampe, en lampe. Obie formy są poprawne? Można używać ich zamiennie? Dzięki z góry…
Wszystkie rzeczowniki rodzaju żeńskiego są jednocześnie rodzaju męskiego. Jednak dobrze jest zdecydować się, czy używać rodzaju żeńskiego, czy tylko męskiego i nijakiego.
Czytalem, ze z tym in i en odbilo sie od rownouprawnienia. Nie podobalo sie feministkom odroznianie formy zenskiej wiec uzgodniono, ze zamiast formy zenskiej mozna kozystac z meskiej. To tak jak w polskim: Ten babsztyl jest wielki jak dab. zamiast Ta baba jest wielka jak dab. Tylko zartowalem…
To prawda, że język norweski jest przyjazny równouprawnieniu. Nie wymusza używania form męskich albo żeńskich. W języku polskim jest to utrudnione. Zauważ, że na blogu zawsze piszemy w formie męskiej, bo często nie ma neutralnego określenia. Chyba najbardziej obrazowym przykładem jest polskie “żonaty/zamężna”, które po norwesku określa się jednym słowem: gift. To samo dotyczy większości odmian przymiotników i rzeczowników: zajęty/zajęta, kelner/kelnerka itd.
Zdanie 10
Powinno byc den czy det?
Den blir (en dag) den fineste dagen i (et år) året
W tym przypadku oba są poprawne. Det świadczyłoby o zwykłym zdaniu przedstawiającym, a den odnosi się do dnia.
Det blir… – To będzie…
Den blir… – Ten (dzień) będzie…
Hei. Mam pytanie do Marcina i Marty. Czy na początku waszej przygody z j. norweskim, też mieliście coś takiego, że “chcecie powiedzieć coś po norwesku i zastanawiacie się najpierw jak to będzie w j. polskim.” Bo ja się na tym łapię, często. Co prawda dopiero zaczynam naukę, ale nie mogę u siebie tak nagle tego wykasować. To chyba jak z komputerem- przetwarzanie danych. Ale dzięki Wam umiem już trochę tworzyć sama krótkie teksty, co prawda jestem jeszcze na l. pojedynczej, ale też powolutku zaczynam zaglądać na l.mnogą i na spokojnie ją przetwarzać. Mam tylko nadzieję, że nie znikniecie nagle. Med vennlig hilsen. Irena
Tak, to zupełnie normalne. Na początku warto przyjąć zasadę, żeby mówić jak najprościej. Zanim zastanowisz się jak przetłumaczyć na norweski długie i skomplikowane polskie zdanie, pomyśl jak to samo wyrazić w łatwiejszy sposób. Później należy pamiętać o norweskim szyku zdania, a nie dowolnej kolejności słów, na jaką możemy sobie pozwolić w języku polskim. Z czasem zaczyna się myśleć całymi konstrukcjami i zwrotami, których nie da się dosłownie przetłumaczyć.
…ja wciąż mam blokadę przed mówieniem, powiem coś a norwedzy patrzą na mnie jak na ufo hehe… o etapie “myślenia całymi konstrukcjami” MARZĘ pozdrawiam i dziękuję za te warsztaty
Dziękuję Marto, myślałam że to tylko ja mam z tym problem. Pozdrawiam serdecznie.
Witajcie Marto i Marcinie,
Mam pytanie odnosnie zdanie 8-go, chodzi mi o ten fragment:” .. en skikkelig fest..”
Napisaliscie, ze gdy rzeczownik jest poprzedzony przymiotnikiem to potrzebne jest uzycie rodzajnika okreslonego, czyli w tym przypadku zgodnie z powyzszym brzmialoby to tak: “den skikkelige festen”.
Chcialbym prosic o wyjasnienie dlaczego jest tutaj inaczej?
Z gory dziekuje za odpowiedz :)
Pozdrawiam
Tak, rodzajnik określony pojawia się, gdy rzeczownik jest poprzedzony przymiotnikiem. Ale tylko, gdy ten rzeczownik jest określony. Gdy rzeczownik jest w formie nieokreślonej, używamy rodzajników nieokreślonych. Nie zawsze tam, gdzie jest przymiotnik, musisz używać formy określonej.
Mam pytanie – od paru lat oficjalnie usunięty jest rodzaj żeński i włączony w męski, co już gdzieś tam w komentarzach było poruszane. Jak jest z tym w praktyce? Ludzie używają tego jak chcą czy są jakieś zależności pokroju “starsi trzymają się tradycji i używają ei, a młodzi już nie”?
Poza tym jednego mi tu brakuje – żeby można było odsłuchać jak zdania brzmią. Wtedy strona byłaby już idealna :) Nie myśleliście może, żeby nagrywać czytanie zdań? Bardzo by to nam pomogło :)
Pozdrawiam :)
To niemożliwe, żeby u nas coś takiego było napisane. Rodzaj żeński istnieje w języku norweskim i nie sądzę, żeby ktokolwiek mógł go oficjalnie usunąć. Ludzie będą tej formy nadal używali i nie ma tu znaczenia wiek. Od lat 20-tych XX wieku używanie formy żeńskiej jest uważane za nowoczesne i radykalne (pewnie słyszałaś o emancypacji kobiet). Natomiast używanie tylko dwóch rodzajów (en, et) jest uważane za konserwatywne (jak np. w riksmålu). To od Ciebie zależy czy decydujesz się na używanie formy żeńskiej, ale gwarantuję, że spotkasz się z nią wielokrotnie.
Nie, nie, nigdzie nie napisałam, że Wy coś takiego napisaliście. Po prostu znalazłam informację, że od bodajże 2006r ei jest włączone w en. Dlatego też pytam :)
Mówiąc szczerze, to słyszałam w drugą stronę – że feministki chcą aż takiego równouprawnienia, że chcą być “en”. Codziennie człowiek się dowiaduje czegoś nowego.
Dzięki serdeczne za wytłumaczenie :)
Witam, chciałam upewnić się, czy w wyrażeniu “den pene kvinna” nie wkradł się czasem błąd i wyraz “pen” nie powinien być bez “e”, gdyż końcówki tej używa się w l.mn. Będę bardzo wdzięczna za wyjaśnienie. Pozdr
Poprawnie jest den pene kvinna. Końcówki -e używamy zarówno w liczbie mnogiej jak i w formie określonej w funkcji przydawki.
Kolejna lekcja za mną. Im więcej przerabiam tym więcej rozumiem, a w konsekwencji mam jeszcze więcej motywacji do nauki. Pozdrawiam MJ
Mam pytanie dotyczące tworzenia formy określonej. Wszystko jest fajnie wytłumaczone, ale zastanawiam się czy jeśli rzeczownik ma rodzaj męsko żeński to czy ma również dwie formy określone? Np en/ei stue – stua (czy jest jeszcze stuen?)
Jeśli rzeczownik ma dwa rodzaje, to oczywiście odmienia się na dwa sposoby. Dotyczy to wszystkich rzeczowników rodzaju ei, ale też niektórych “męsko-nijakich”, jak np: en/et ekorn.
Dziekuje za wytlumaczenie:)
na stronie była mowa o tym, że szyk powinien być następujący: podmiot + orzeczenie + co? jak? gdzie? kiedy? Podczas gdy w zdaniu “Så kommer den spesielle tiden av vinteren” szyk ten wygląda zupełnie inaczej. Według wspomnianego modelu byłoby to pewnie: Den spesielle tiden av vinteren kommer så. Dlaczego zdanie pierwsze również jest prawidłowe?
To jest przecież podstawowy schemat, dla osób, które mają pierwszą styczność z budowaniem zdań po norwesku. Poza tym, jak w każdym języku, jest dużo więcej możliwości. Poczytaj więcej na ten temat: Zmiana szyku zdania prostego.
dlaczego w tych przypadkach dodaliście “den” po myślniku.
ei pen kvinne – den pene kvinna
Co oznacza, ta forma po tym myślniku. Bo sama reguła, że zestaw: rzeczownik + przymiotnik” musi mieć rodzajnik, to rozumiem, ale “den” to przecież nie rodzajnik, tylko zaimek wskazujący.
Den, det, de pełnią dwie funkcje: zaimek (gdy zastępują rzeczowniki) oraz rodzajnik określony (w konstrukcjach, które podaliśmy w artykule). Zerknij powyżej do “Rodzajniki określone”.
Zadanie zrobiłam z jednym błędem a mam wrażenie, że tego nie rozumiem. Znacie jeszcze jakieś ćwiczenia z tego tematu?
Genialne! Chodzę na norweski i nie potrafiłam zrozumieć jak to działa…Wytłumaczone prosto, logicznie.Nawet ćwiczenia dięki tłumaczeniu zrobiłam prawie bezbłednie! Dzięki wielkie, bedę częściej tu zagładać jeśli tylko wytrwam na kursie…..
Hei!
Strasznie się umordowałam tym ćwiczeniem, ale jestem z siebie dumna, bo prawie wszystko zrobiłam dobrze :).
Niby rozumiem te wszystkie rodzajniki, określoność i nieokreślność – widzę podobieństwa z niemieckim i angielskim, lecz w jednym z komentarzy przeczytałam wypowiedź Marcina, której nie rozumiem:
Wszystkie rzeczowniki rodzaju żeńskiego są jednocześnie rodzaju męskiego. Jednak dobrze jest zdecydować się, czy używać rodzaju żeńskiego, czy tylko męskiego i nijakiego.
Co to na Boga znaczy??
Co to znaczy dla takiego ludka jak ja, który stawia dopiero pierwsze kroki w norweskim?
Jak żyć? ;)
To znaczy, że powinnaś na razie używać wszystkich trzech rodzajów, tak jak pokazujemy w naszych ćwiczeniach i artykułach. Z czasem zauważysz, że część Norwegów nie używa formy żeńskiej i wszystkie słowa rodzaju ei zamienia na en. Może kiedyś też się na to nawet zdecydujesz. Ale nie rób tego pochopnie, bo to wcale nie jest droga na skróty, jak się niektórym wydaje. Tylko tyle. Bez obaw. Z czasem wszystko Ci się rozjaśni. Na razie wszystko robisz tak, jak trzeba. :)
A nie powinno być en kjæreste w ćwiczeniu? Słownik bokmålsordboka podaje tylko taką moliwość… Jak to jest? Chociaż dziwnie by to brzmiało “moja ukochana” – “kjæresten min”… To taka męska forma :D
W słowniku jeszcze nie ma, ale forma żeńska jest tu bardzo często używana, zwłaszcza w mowie.
Witajcie! Podajecie przykłady:
ei kvinne – kvinna
ei pen kvinne – den pene kvinna
kvinner – kvinnene
pene kvinner – de pene kvinnene
Czy dobrze rozumiem, że”ei pen kvinne” i “pene kvinner” są przedstawione tutaj właśnie dla przykładu a w zdaniach nie mają racji bytu? A jeśli mogą funkcjonować w zdaniu, to proszę o jakiś i wyjaśnienie.
Będziesz używała wszystkich form w zdaniach. Przykład:
Det går ei pen kvinne ned gata.
W zdaniach przedstawiających i opisie emfatycznym musisz użyć formy nieokreślonej. Często będziesz też mówiła o “jakiejś, niekonkretnej” rzeczy lub osobie. Forma określona nie ma wtedy sensu. Więcej przeczytasz tu:
Forma określona czy nieokreślona?
Dziękuję za odpowiedź. W takim razie, gdy dodaję przymiotnik, muszę dodać rodzajnik, ale niekoniecznie określony? Chyba źle napisaliście w części teoretycznej? Rzuć okiem, proszę.
Dobrze napisaliśmy. Gdy dodajesz przymiotnik przed rzeczownikiem w formie określonej, musisz też dodać rodzajnik określony. To ćwiczenie jest tylko na formę określoną.
Dzięki:-) To jest okropnie trudne zagadnienie.
Cześć
Nie mogę skojarzyć/przypomnieć sobie skąd bierze się potrzeba zmiany formy przymiotnika w zależności czy dotyczy formy nieokreślonej lub określonej rzeczownika .. patrz przykład wyżej ; ei pen kvinne – den pene kvinna
To się nazywa potrójna określoność. Gdy przed rzeczownikiem w formie określonej stoi przymiotnik, to musi on też być w formie określonej i trzeba przed całą frazą postawić rodzajnik określony lub wskazujący.
Dziękuję Marcin . Póki co ta potrójna określoność przerasta mnie . Pozdrawiam .
Przepraszam , że nie sprawdziłem do końca . Podałeś już wyjaśnienie 15.11.2013r i tamto łatwiej jest mi przyswoić sobie, choć może jest częściowe . Pozdrawiam .
Cze
dlaczego w 8 zdaniu nie zastosowano (podwójnie) zasady z rodzajnikiem okrelonym ; en skikkelig fest – dlaczego nie; den skikkelig fest ../?
Tutaj też znalazłem odpowiedź z 3.11.2013r, dziękuję .
cytat;
Gdy nie ma przymiotnika, używasz samego rzeczownika. Gdy dodajesz przymiotnik, musisz też dodać rodzajnik określony.
adn. właśnie to zdanie gdzieś mi uwierało i skomplikowało u mnie zrozumienie zasady .
Ostatnio trafiłam na zdanie i nie mogę nigdzie znaleźć wytłumaczenia “Jeg har ei vennine som jeg ikke liker så godt” dlaczego w god jest końcówka t? Nie powinno być god, bo ei vennine?
Godt nie odnosi się w tym zdaniu do rzeczownika, ale jest użyte jako przysłówek (odnosi się do czasownika). Przysłówki w norweskim są często takie same jak forma przymiotnika dla rodzaju et.
I tu mam problem: “Flyktninger skal få egne bankkort.” to jest z artykułu.
Zatem przed egne powinien być rodzajnik, a nie ma, a jest przymiotnik. przecież.
Nie pasuje mi też ten “bankkort” bo skoro lp, to powinno być “et bankkort”, jesli lm, to “bankkortet”
?
Jest et kort – jednosylabowy rodzaju et. W liczbie mnogiej jest kort. Egne jest dla liczby mnogiej. Dlatego egne bankkort – “własne karty”.
odnośnie tematu; dlaczego w “Men (ei kone) kona mi sier at den er for dyr.” Jest “Dyr”, a nie “dyre”, bo skoro jest wcześniej”den” to znaczy, że to przymiotnik określony więc chyba powinno być +e.
Nie. Forma określona przymiotnika jest tylko w funkcji przydawki (przed rzeczownikiem). W tym zdaniu jest w funkcji orzecznika i odmienia się zgodnie z rodzajem i liczbą.
Den w tym zdaniu nie jest rodzajnikiem określonym, tylko zwykłym zaimkiem osobowym.
dzieki
A dlaczego w “Kjæresta mi skal lage en skikkelig fest …”rzecz. “fest” jest bez rodzajnika skoro jest w form, nieokreślonej?
Jest przecież rodzajnik en przed słowem skikkelig. :)
dzieki, ale to znaczy, że “dyr” w “Men (ei kone) kona mi sier at den er for dyr.” jest ani formie określonej, ani w nieokreślonej?
Jest w podstawowej formie (dla rodzaju en). Tu znajdziesz odmianę przymiotnika.
Mam pytanie dlaczego czasem pisza “de fleste biler” innym razem “de fleste bilene” czy ” de fleste søsken” nie søskene ,jak to wypada w formie okreslonej.
Gramatycznie poprawnie jest de fleste bilene, jednak wiele zwrotów ma swoje korzenie w starych formach. Dlatego część Norwegów używa pojedynczego określenia w wybranych (często przypadkowo) słowach. W nazwach własnych z reguły używa się rodzajnika określonego + formy nieokreślonej rzeczownika, taki jest zwyczaj.
to jest mega skomplikowane ;-)
Bo nigdzie nie ma informacji, kiedy przymiotnik dawać okreslony, a kiedy nie.
1. Przykładowo w “Kjæresta mi skal lage en skikkelig fest for den nærmeste familien.”
Dlaczego jest “den nærmeste familien”, a nie “nærmeste familien”
2. Men kona mi sier at den er for dyr.
dlaczego dyr jest w formie podstawowej, gdy zasada wskazuje, że to przym. nieokreslony (bo nie ma rzeczwonika) w LP czyli powinno być: “en dyr”
1. Gdy przed rzeczownikiem w formie określonej stoi przymiotnik, to trzeba dodać też rodzajnik określony (w tym wypadku den).
2. Rodzajnik nieokreślony stawiasz tylko przed rzeczownikiem. Dyr jest tu przymiotnikiem, więc rodzajnika nie ma.
Jestem bardzo zadowolona. <3
Gdyby nie wy, pewnie do teraz miałabym problemy w rozumieniu podstawowych zasad gramatycznych.
Bardzo przyjemne ćwiczenie :)
Hej! Zastanawiałam się. Spoglądam dosyć sporo na zaimki w języku norweskim i mam pewną niepewność. Podam przykład zdania.
Jeg har en bil. Jeg har (det/den).
Jak wiadomo, bil jest rodzajnika “en”, więc forma zaimka powinna wyglądać.
Jeg har en bil. Jeg har den.
Lecz każdy tłumacz podpowiada mi użycie formy “det”, czyli “Jeg har en bil. Jeg har det”.
Nie wiem do końca, co mam o tym sądzić, gdyż stawiam swoje pierwsze kroki w norweskim i chcę jak najszybciej uczyć się tej poprawnej, jedynej dopuszczalnej wersji.
Mam nadzieję, że ktoś rozwieje moje wątpliwości.
Tłumacz? Masz na myśli Google albo Bing? W tej chwili ta technologia sprawdza słowa sąsiednie i nie ma świadomości kontekstu (nie patrzy na poprzednie lub następne zdanie). Stąd błąd. W tej chwili wprowadzają algorytmy, które patrzą szerzej na zdanie i cały tekst, ale trochę potrwa zanim będą dobrze działały w norweskim.
Dziękuję! W takim razie, tak jak przypuszczałam, “Jeg har en bil. Jeg har den.” – będzie dobre. Tłumacze, to prawda, potrafią być bardzo złośliwe :).
Hei.
W 2. zdaniu jest słówko “dyr”. Do tej pory myślałam, że znaczy ono tylko “zwierzę”.
Czytałam Wasz artykuł na temat nauki słownictwa i ten artykuł o określonych rzeczownikach. Powstało coś takiego:
Dyret er dyr. – (To) Zwierzę jest drogie.
Czy dobrze rozumuję?
Pozdrawiam.
Dyret er dyrt. – dochodzi jeszcze zgodność przymiotnika z rzeczownikiem.
Dlaczego “Dyret er dyrt.” a nie “Dyret er dyre.”?
W tym zdaniu przymiotnik jest określony czy nieokreślony?
Określoną formę przymiotnika używam w funkcji przydawki: det dyre dyret. W dopełnieniu patrzymy tylko na rodzaj i liczbę.
Dyret er dyrt. – Zwierze jest drogie.
Det dyre dyret. – Drogie zwierzę.
Czyli w pierwszym zdaniu mamy rzeczownik określony i przymiotnik nieokreślony a w drugim przymiotnik (przydawkę) określony i rzeczownik też określony?
Cześć, mam takie pytanie. Przy “Kiedy uzywamy rodzajnikow okreslonych?” jest takie coś:
ei pen kvinne – den penE kvinna
Skąd lub dlaczego nagle dodało się to “e” do pen? Tak samo jest w l. mnogiej, czemu
“pene” ?
A ogolnie bradzo super strona! Gratulację dla twórców i dzięki wielkie. Dzięki wam norweski przychodzi mi jakoś łatwiej ! :)
To jest zgodność przymiotnika z rzeczownikiem.
w pkt 9 gdyby bylo ei stua = en stue – to czy mozna by napisac ” Vi skal sitte i den rosmlige stuen…”.
Jasne.
jak zaznaczysz pytanie, zobaczysz ćwiczenie.
nie rozumiem, kiedy używa się formy określonej, chociaż nie zaglądałem.
Cześć. Mam pytanie co do braku końcówki w liczbie mnogiej nieokreślonej rzeczownika. Mianowicie nie rozumiem tego, dlaczego np. zdania “Alle (et barn)….liker (et dyr)….nie tworzy się tak “Alle barner liker dyrer”, tylko “Alle barn liker dyr”. Uczę się z Troll 1 i we wszystkich przykładach widzę jak rzeczownik zostawia się właśnie w takiej formie, a nie dodaje ER lub ENE jak tłumaczone jest to w rozdziale. Dopiero się uczę i nie wiem skąd wynika to ucinanie końcówki w niektórych przypadkach. Teraz już nie wiem jak prawidłowo używać tych rzeczowników. Byłabym bardzo wdzięczna za odpowiedź :)
To jest po prostu taka zasada do zapamiętania, że rzeczowniki jednosylabowe rodzaju nijakiego nie otrzymują końcówki -er. Zerknij do Trolla na stronę 46 i 48. Tu znajdziesz też dodatkowe ćwiczenie: liczba mnoga rzeczownika.
Dobry wieczór, mam pytanie keidy dawać den, det albo de. Chodzi mi dlaczego np. przed fine jest den a przed beste jest det.
Dziękuję za odpwoiedź :)
Uczę się norweskiego i chętnie skorzystam z każdej pomocy.